Header image
 
 

Ταχ. Διεύθυνση: Κλαζομενών 5, Τ.Κ. 177 78, Ταύρος (Πειραιώς & Χαμοστέρνας) - Διευθυντής : Dr. Βασίλης Π. Ζαχαριάδης

   
 

ΟΞΕΙΑ - ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΒΑΡΗΚΟΪΑ

Από τον Βασίλη Π. Ζαχαριάδη MD Phd

Περίληψη - Με λίγα λόγια.....

Αποδεικνύεται ότι η σωστή χρήση του Υπερβαρικού Οξυγόνου σε ασθενείς που έχουν χάσει την ακοή τους αιφνιδίως, μπορεί να μειώσει τη διάρκεια και την έκταση της απώλειας ακοής. Αποτελεί αντικείμενο συνεχούς έρευνας.

 

Αναλυτική Παρουσίαση ΑΙΦΝΙΔΙΑΣ ΝΕΥΡΟ-ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΣ ΒΑΡΗΚΟΙΑΣ

(Sudden Sensory Neural Hearing Loss)

 Η ιδιοπαθής Νευροαισθητηριακή βαρηκοΐα(ISSHL) είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές αλλά και από τις πιο ευκολοδιάγνωστες δυσλειτουργίες του έσω ωτός..
Στην αιφνίδια βαρηκοία όσο και στο ακουστικό τραύμα αυτό που συμβαίνει είναι ότι το pO2 στην περιλέμφο του έσω ωτός, μειώνεται σημαντικά κατά την έκθεση του ασθενούς σε θόρυβο. Μορφολογικές αλλοιώσεις μπορούν να συμβούν οδηγώντας σε ενδο- και εξωκυττάρια ανισορροπία ιόντων με ακουστική βλάβη και μείωση του pO2. Μελέτες σε ζώα έδειξαν ότι τα ακουστικά κύτταρα του έσω ωτός αντιδρούν με συγκεκριμένο τρόπο στη βλάβη που προκαλείται από θόρυβο, ιούς, την υποξία.,ωτοτοξικούς και άλλους παράγοντες. Τα ακουστικά κύτταρα σε πρώτη φάση εμφανίζουν οίδημα και εκπίπτουν σε κάποιο βαθμό των λειτουργιών τους, εκφυλίζονται και αντικαθίστανται από μη λειτουργικά κύτταρα ενδοθηλίου.

Η ιδιοπαθής Νευροαισθητηριακή βαρηκοΐα(ISSHL) είναι μία οξεία πάθηση ,με συχνότητα 8 μέχρι 15 ανά 100.000 πληθυσμού το χρόνο.(Stokrοos 1996).Αν και η αιτιολογία και η παθοφυσιολογία της παραμένει άγνωστη( Haberkamp 1999), η SSHL έχει περιγραφτεί σαν μία νευροαισθητηριακή απώλεια ακοής μεγαλύτερη από 30 dB σε τουλάχιστον 3 συνεχόμενες συχνότητες σε χρονικό διστημα 72 ώρες η και λιτότερο.(Hughes 1996).  Λόγω της αιφνίδιας φύσεως  σε πολλούς ασθενείς έχει  προταθεί ότι η αιτιολογία να είναι αγγειακή(  Belal 1980).Άλλα πιθανά αίτια περιλαμβάνουν  λοιμώξεις από ιούς, αυτοάνοσα νοσήματα και μια ρήξη μεμβράνης έσω ωτος.(Thurmond 1998,Yoon 1990).Η αιτιολογία των εμβοών είναι το ίδιο άγνωστη, αν και συχνά είναι συνοδευόμενη από το ISSHL –μέχρι και το 90% των ασθενών που υποφέρουν από ISSHL παραπονιούνται και  για εμβοές(Parnes 1997)αλλά και σπανιότερα για αίσθηση ιλίγγου ή συνυπάρχουσα κατάσταση και των δύο παραπάνω ενοχλήσεων
Οι πιο συζητούμενες θεωρίες για τις εμβοές περιλαμβάνουν μια ανώμαλη (υπερδραστήρια) αυτόματη δραστηριότητα του συστήματος της ακοής και των συνδεόμενων με  αυτό εγκεφαλικών  περιοχών(Kaltenbach 2000) και μια ανώμαλη διαδικασία παράγωγης σήματος στο ακουστικό σύστημα με μηχανισμό «feedback”.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΝΟΣΟΥ

Μηννιγγοκοκική μηνιγγίτιτδα Ερπητοιός (απλός, ζωστήρας, κυτταρομεγαλοιός, ανεμοβλογία)
Παρωτίτιδα
HIV
Μυκόπλασμα
Κρυπτοκοκκική μηνιγγίτις
Τοξοπλάσμωση
Σύφιλή
Ιλαρά

Εν’ όσο ισχυρές αποδείξεις ακόμα δεν έχουν καθιερωθεί, η επικρατούσα άποψη είναι ότι η ιογενή κοχλιίτιδα είναι το εκλυτικό αίτιο στις περισσότερες των περιπτώσεων με SSNHL. Το 1983, σε ορολογικές μελέτες που έγιναν από τους Wilson et al., έδειξαν στατιστική συχνότητα με αύξηση σε ιογενή ορομετατροπή σε ασθενείς με SSNHL σε σύγκριση με ελέγχους που έγιναν για CMV, παρωτίτιδα, ινφλουέντζα Β, ιλαρά αλλά και ανεμοβλογιά. Ερεύνησαν 122 ασθενείς για περίοδο 3 χρόνων με SSNHL και βρήκαν ότι το 63% είχαν αποδεδειγμένη, ισχυρή, θετική, ιογενή ορομετατροπή σε αντίθεση με του 40% της ομάδας ελέγχου. Οι Velti et al., έδειξαν να συμβαίνει ορομετατροπή σε ποσοστό 67% 77 ασθενών με μη κατηγοριοποιημένη SSNHL. Σε ιστοπαθολογικές μελέτες του κροταφικού οστού βρέθηκαν αλλοιώσεις οι οποίες σχετίζονταν με ιογενείς λοιμώξεις. Οι Schuknecht και Donovan, μελέτησαν την ιστοπαθολογία 12 κροταφικών οστών από ασθενείς με SSNHL και ανασκόπησαν άλλες 10 περιπτώσεις από την βιβλιογραφία. Σύγκριναν δε αυτές τις περιπτώσεις από ασθενείς με γνωστή ιογενή λαβυρινθίτιδα και βρήκαν πανομοιότυπα ιστοπαθολογικά ευρήματα όπως ατροφία του όργανου του Corti, της καλυπτήριας μεμβράνης του όπως και ελαφρά αγγειίτιδα στο αιθουσαίο όργανο και το κοχλιακό νεύρο. Τα ίδια ευρήματα αντανακλούν σε μοντέλα από ζώα με απώλεια ακοής αγγειακής αιτιολογίας η οποία προκαλούσε εκτεταμένη κοχλιακή ίνωση και οστεοποίηση. Το 1999 οι Albert και Schrim, έβαζαν κατευθείαν τον ιό HSV-1 στη στρογγυλήθυρίδα ινδικών εγχειρίδιων. Ιστοπαθολογικές εξετάσεις του κοχλία απέδειξαν παρόμοια ευρήματα με αυτά των Schuknecht και Donovan. Ο ακριβής μηχανισμός κατά τον οποίο οι ιοί προκαλούν απώλεια της ακοής δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί πλήρως. Πάντως μελέτες εισηγήθηκαν ότι υπάρχει συμβολή μιας συγκεκριμένης ανοσολογικής αντίδρασης με παθολογικές αλλαγές στις λαβυρινθιακές μεμβράνες και κατά συνέπεια απώλεια ακοής. Ο Harris et al., έδειξαν σε πειράματα με ζώα ότι ο CMV προκαλεί SSNHL. Αρκετές μελέτες με ανθρώπινα δείγματα, έδειξαν την ευεργετική χρήση των στεροειδών. Η αντιφλεγμονώδης δράση και η αθροιστική ενίσχυση του ανοσοποιητικού φαίνεται ότι βοηθούν έναντι της ιικής αιτιολογίας ενδιάμεσης κοχλιίτιδας.
Ο άμεσος εντοπισμός ιών ή ιικών αντιγόνων από την περίλεμφο επηρεασμένων ασθενών μας παρέχει μια από τις πιο δυνατές αποδείξεις της συμμετοχής των ιών στην αιφνίδια απώλεια ακοής. Οι Davis και Johnson μελέτησαν την ικανότητα του ιού της ιλαράς και της παρωτίτιδας να επηρεάζουν το έσω ους πειραματόζωων, με την χρήση ανοσοευαίσθητων αντιγόνων. Ο Westmore et al., καλλιέργησαν συστηματικά τον ιό της παρωτίτιδας από την περίλεμφο ασθενών που υπέφεραν με SSNHL και το 1979 ο Davis et al., καλλιέργησαν τον CMV από την περίλεμφο νεογνών με συμφορητική CMV μόλυνση. 

Αγγειακές

Δεν ξαφνιάζει το γεγονός ότι η κοχλιο-αιθουσαία αιματική παροχή μπορεί να επηρεάζεται από διαταραχές της κυκλοφορίας όπως εμβολή, θρόμβωση, αγγειοσύσπαση ή αυξημένη γλοιότητα αίματος και αυτό να έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση SSNHL. Η προυπάρχουσα παθοφυσιολογία μπορεί να εξηγηθεί με την παρουσία ξαφνικού ανοξικού τραύματος στον κοχλία. Ο κοχλίας είναι υπερβολικά ευαίσθητος στις διαταραχές αιμάτωσης και οξυγόνωσης. Παλαιότερες μελέτες από τους Kimura καιPerlman το 1957, απέδειξαν ότι αγγειακές αποφράξεις της λαβυρινθιακής αρτηρίας σε ζώα για χρόνο περισσότερο από 30΄, οδηγεί σε μη αναστρέψιμη απώλεια της κοχλιακής λειτουργίας. Ο Suga et al., διεξήγαγαν πειραματικούς εμβολισμούς στα κοχλιακά αγγεία και έδειξαν απώλεια της κοχλιακής δράσης για περίπου 60΄΄. Μερικά από τα πιο ισχυρά τεκμήρια για την αγγειακή αιτιολογία της SSNHL προέρχονται από ιστοπαθολογικές συγκρίσεις κροταφικών οστών σε ζώα και ανθρώπους. Το 1980 ο Belal et al., επισκόπησε 2 κροταφικά οστά από ασθενείς με SSNHL. Εντόπισε όμοια ιστοπαθολογικά ευρήματα με αυτά από ζωικά μοντέλα με αγγειακές αποφράξεις στο κοχλιο-αιθουσαίο σύστημα και τα οποία περιελάμβαναν εκτεταμένη ίνωση και νεοοστεογένεση. Η αιματική παροχή των λαβυρινθιακών μεμβρανών, σε πρώτο στάδιο εξαρτάται από την λαβυρινθιακή έσω αρτηρία η οποία είναι κλάδος της προσθιοπλάγιας εγκεφαλικής αρτηρίας. Η λαβυρινθιακή αρτηρία εισέρχεται στο έσω ακουστικό κανάλι και ακολούθως χωρίζεται στην κοινή κοχλιακή αρτηρία και την προσθιοαιθουσαία αρτηρία. Η κοχλιακή αρτηρία χωρίζεται στον κύριο κοχλιακό και αιθουσαιοκοχλιακό κλάδο. Η αιματική παροχή στον κοχλία είναι αρκετή ώστε να τροφοδοτεί κυρίως την κοχλιακή αρτηρία και τελικά τα κοχλιακά τριχοειδή. Βασιζόμενοι σε αυτή την ανατομία κάποιος πρέπει να περιμένει ότι η απόφραξη της λαβυρινθιακής αρτηρίας προκαλεί τόσο αιθουσαία όσο και ακουστικά συμπτώματα τα οποία και υποστηρίζονται από ιστοπαθολογικά ευρήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Επιπλέον , κάποιος θα πρέπει να περιμένει ότι προσωρινή απόφραξη της αιματικής ροής να επηρεάζει σε πρώτη φάση τις περιοχές του κοχλία για τις χαμηλές συχνότητες μιας και είναι οι πιο απομακρυσμένες περιοχές από την κεντρική αιμάτωση. Έτσι η SSNHL μπορεί να αναπτυχθεί ως αποτέλεσμα μεμβρανώδους ανωμαλίας σε κυκλοφορικό επίπεδο. Ασθενείς με παθήσεις όπως δρεπανοκυτταρική αναιμία ή αναιμία του Waldenstrom έχουν δείξει ότι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν SSNHL απ’ ότι ο φυσιολογικός πληθυσμός. Η απώλεια ακοής σε αυτά τα άτομα είναι συνήθως αναστρέψιμη με θεραπείες όπως υπερβαρικό οξυγόνο για την δρεπανοκυτταρική αναιμία και πλασμαφαίρεση για την Waldenstrom. Έμφρακτα που περιλαμβάνουν την προσθιοπλάγια εγκεφαλική αρτηρία, σχετίζονται με ακουστικά και αιθουσαία συμπτώματα άλλα συνήθως επηρεάζουν την εγκεφαλική λειτουργία. Τέλος η SSNHL, ύστερα από καρδιοπνευμονική παράκαμψη φαίνεται ότι προέρχεται από φαινόμενα εμβολής.

ΕΜΒΟΕΣ

Οι εμβοές μπορεί να περιγραφτούν σαν μία αίσθηση ήχου ή θορύβου σε απουσία ακουστικού εξωτερικού ερεθίσματος και σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύονται από ένα βαθμό απώλειας ακοής, ειδικά σε άτομα που έχουν εκτεθεί σε μεγάλο θόρυβο. Η συχνότητα των εμβοών είναι γύρω στο10%-20% των ενηλίκων στις αναπτυγμένες χώρες.(ATA 2001;Coles 1990).Για τον ασθενή μπορεί να είναι ασήμαντο ή μπορεί να γίνει μια σιωπηλή ασθένεια.(Luxon 1993).Να υποφέρεις από εμβοές ,να ακούς ένα θόρυβο που φαίνεται να έρχεται από το αυτί ή από το κεφάλι ,μπορεί να είναι συνεχής ή διαλείπων. Μικρά επεισόδια εμβοών είναι πιθανόν φυσιολογικά και κλινικώς σημαντικές εμβοές είναι συνήθως οριζόμενα από την χρήση διάφορων συστημάτων ταξινόμησης(DAUMAN 1990,STEPHENS 1991). Πρόσφατη μελέτη αποδέχεται ότι ένα ευρύ πολυσυναπτικό  δίκτυο νευρώνων, συχνά ενεργούμενο σε μια απομακρυσμένη περιοχή από αυτή της πρωταρχικής παθολογίας είναι συνδεόμενο στην παραγωγή και διατήρηση των εμβοών σε κάποιες μορφές της πάθησης αυτής.(Cacace 2003).Oι εμβοές, όταν τα συμπτώματα είναι βάρια, συνοδεύονται με κατάθλιψη ,άγχος και άλλα ψυχολογικά προβλήματα που οδεύουν σε μια προοδευτική ελάττωση της ποιότητας ζωής.(Sullivan 1992,Sullivan 1994) .

Κλινικά κριτήρια αξιολόγησης της νόσου

Α. Βασικές εξετάσεις
Έχουν σκοπό την διαφοροδιάγνωση από άλλες ασθένειες στις οποίες η αιφνίδια απώλεια ακοής ή οι εμβοές αποτελούν συμπτώματα.

  1. Υποχρεωτικές εξετάσεις

Κλινική εξέταση: Πλήρες ιστορικό για τον αποκλεισμό από καρδιαγγειακό νόσημα ή βαρότραυμα έσω ωτός, μέτρηση αρτηριακής πίεσης, πλήρης ΩΡΛ εξέταση.
Εργαστηριακές εξετάσεις: Έλεγχος όλων των κυττάρων του αίματος με μια γενική αίματος, συμπεριλαμβανομένου τον έλεγχο όλης της λευκής σειράς, τον αιματοκρίτη, ΤΚΕ, έλεγχο για σύφιλη(με το ΤΡΗΑ test), αντισώματα για τον ιό της παρωτίτιδας( IgM, IgG)
Παρακλινικές εξετάσεις: Τονικό ακοόγραμμα( αέρα και οστών) με το απαραίτητο masking, τυμπανομετρία με μέτρηση των αντανακλαστικών του αναβολέα, αποκλεισμό παθολογίας όπισθεν του κοχλία με MRI ή προκλητά δυναμικά στο έσω ους, άλλα διαγνωστικά tests.

  1. Προαιρετικά test

Εργαστηριακή διερεύνηση: α. Αυτό-αντισώματα, αντι-πυρηνικά αντισώματα(ANF), αντι-ενδοθηλιοκυτταρικά αντισώματα(AECA), αντικαρδιολιπιδικά αντισώματα(ACA), αντι-φοσφωλιπιδικά, αντι-σεροτονινικά και αντι-γαγγλιοσυδικά αντισώματα
β. Άλλα ιικά αντισώματα( IgM κυτταρομεγαλοιού,IgM παραινφλουένζας, IgM αδενοιού
γ. Ικανότητα διήθησης ερυθροκυττάρων
δ. Γλοιότητα πλάσματος
Παρακλινική διερεύνηση: Ακοομετρία λόγου(προτεινόμενο το DIN norm),  οριοθέτηση εμβοών(τονική ποιότητα, ένταση, επίπεδο masking με white noise), MRI, βυθοσκόπηση οφθαλμού, ηλεκτρονυσταγμογραφία(σε περίπτωση εμφάνισης και ιλίγγου)

  1. Βασικές πληροφορίες για τον ασθενή

Ηλικία, επάγγελμα(παρόντος και στο παρελθόν), συνήθειες σε σχέση με την έκθεση σε θόρυβο, ιστορικό για αγγειακές παθήσεις(στηθάγχη, περιφερική αρτηριίτιδα, θρομβώσεις, κ.ά), φάρμακα που ελήφθησαν τις τελευταίες δύο εβδομάδες πριν την εμφάνιση της κόφωσης

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ SSNHL- Γενικά

Οι θεραπείες για το ISSHL έχουν τις περισσότερες φορές σκοπό την βελτίωση της ροής του αίματος και την οξυγόνωση του έσω ωτός ,γι’ αυτό περιλαμβάνουν αγγειοδιασταλτικά ,στεροειδή  ,διουρητικά, αντιπηκτικά ή και αντιικά. Τίποτα από τα παραπάνω  δεν έχει αποδειχτεί να οφελεί ,από τις μεγάλες  «τυχαίες»  μελέτες ή σε μετα-αναλύσεις. Αν και μια Cochrane μελέτη είναι καθ’ οδόν ως προς τη χρήση αγγειοδιασταλτικών για  την ISSHL (LΙΑΝG 2002).Η ερμηνεία της αποτελεσματικότητας της θεραπείας αυτής περιπλέκεται από το μεγάλο ποσοστό της αυτόματης επαναφοράς της ,περίπου 65% σε κάποιες μελέτες(Mattox 1977). Ενώ η επίδραση της  θεραπείας μεταβάλλεται από ατομικές συνθήκες ,εμείς έχουμε επιλέξει την επαναφορά της 50% της ακοής μετά την θεραπεία σαν μια κλινικά σημαντική βελτίωση. Οι ειδικές θεραπείες για τις εμβοές είχαν την τάση να επικεντρώνονται είτε στην επίδραση του θορύβου στην ποιότητα ζωής και στην διάθεση των ασθενών και περιλάμβαναν αντικαταθλιπτικά, αντισπασμωδικά, βενζοδιαζεπίνες, είτε στην προσπάθεια να καλύπτουν τον θόρυβο με  παραγωγή «λευκού ήχου». Περιλαμβάνονται επίσης μια ποικιλία από ψυχοθεραπευτικά και μαθησιακά προγράμματα,  ώστε να βοηθήσουν τον ασθενή να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του(Noell 2003) .Μια Cochrane μελέτη για την χρήση των αντικαταθλιπτικών για τις  εμβοές είναι καθ’ οδόν.(Baldo 2001).

ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Η θεραπεία της SSNHL αποτελεί αντικείμενο υπό αμφισβήτηση. Το υψηλό ποσοστό αυτόματης αποκατάστασης (47% με  63%) και η μικρή ακουστική απώλεια κάνουν την αξιολόγηση εμπειρικών μεθόδων θεραπείας, δύσκολη. Πολλές μέθοδοι θεραπείας έχουν προταθεί για την SSNHL. Παρακάτω παρατίθεται μια λίστα με θεραπείες που έχουν χρησιμοποιηθεί και που κάποιες από αυτές χρησιμοποιούνται και σήμερα για την θεραπεία της SSNHL:

Αντιφλεγμονώδεις/Ανοσολογικοί παράγοντες           Στεροειδή

                                                                                    Προσταγλαδίνη                                                                              Κυκλοφωσφαμίδη
Μεθοτρεξάτη

Διουρητικά                                                      Υδροχλωροθιαζίδη/τριαμτερένη
Φουροσεμίδη

Αντιικοί παράγοντες                                        Ασυκλοβίρη
Βαλασυκλοβίρη         

Αγγειοδιαστολείς                                            Carbogen 5% διοξείδιο του άνθρακα με 95% οξυγόνο
Παπαβαρίνη
Μπουφερίνη
Ναφτυδροφυλλίνη
Θυμοξαμίνη
Προστακυκλίνη
Νικοτινικό οξύ
Πεντοξυφυλλίνη

Αύξησης του όγκου του αίματος                    Χαμηλού μοριακού βάρους δεξτράνες

Αντιθρομβωτικά                                                          Μπατροξοβίνη

Ανταγωνιστές ασβεστίου                                Νιφεδιπίνη

Άλλοι παράγοντες και διαδικασίες                 Σίδηρος/ Βιταμίνες/ Προκαί

Υπερβαρικό οξυγόνο

ΥΠΕΡΒΑΡΙΚΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΚΑΙ ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΝΕΥΡΟ-ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΒΑΡΗΚΟΙΑ-ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ.

 Οι μελέτες ήταν χρήσιμες για να περιλαμβάνονται στον απολογισμό αν σε αυτά εξαγόταν κάποιο  από τα παρακάτω συμπεράσματα:

 Πρωτογενή αποτελέσματα

1.Οξεία νευροαισθητήρια βαρηκοία, καθαρά αποδεδειγμένη διαφορά στην ακουστική οξύτητα σαν απάντηση στην θεραπεία.
2.Χρόνια νευροαισθητήρια βαρηκοία, καθαρά αποδεδειγμένη διαφορά στην ακουστική οξύτητα σαν απάντηση στην θεραπεία.
3. Οξεία νευροαισθητήρια βαρηκοία, απαλλαγή η βελτίωση των εμβοών .Υποκειμενικός καθορισμός του επίπεδου εμβοών.
4. Χρόνια νευροαισθητήρια βαρηκοία, απαλλαγή η βελτίωση των εμβοών. Υποκειμενικός καθορισμός του επιπέδου εμβοών.

Δευτερογενή αποτελέσματα

1.Οι δραστηριότητες της καθημερινής ζωής.
2.Υποκειμενικες ή και αντικειμενικές βελτιώσεις στην κατάθλιψη ή στα προβλήματα διάθεσης.
3.Καταγραφη των αλλαγών της ελάττωσης της ακουστικής οξύτητας(και ανάλογα τεκμηριωμένα  δοκιμασίες  για  τις εμβοές)
4.Αντιθετα συμβάντα συνδεόμενα με την χρήση υπερβαρικης οξυγονοθεραπείας και συγκρίσεις.

 

Γενικά, το υπερβαρικό οξυγόνο στην SSNHL, έρχεται να αποκαταστήσει κατά κύριο λόγο την υποξία (Lamm et al,1988) που πιθανόν να υφίσταται στο έσω ους σύμφωνα με τις παραπάνω αιτιολογικές θεωρίες. Επιπλέον έχει βρεθεί ότι βελτιώνει την αιμορρεολογία( Mathieu et al, 1984), μειώνει το πιθανό οίδημα και επιταχύνει τους μηχανισμούς αποκατάστασης και αναδόμησης. Πολλές μελέτες που έγιναν προσπάθησαν να διερευνήσουν την ευεργετική επίδραση του υπερβαρικού οξυγόνου ως μοναδική θεραπεία για την SSNHL ή σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες. Σημαντικό ρόλο στην ομαδοποίηση των ομάδων θεραπείας και ελέγχου έπαιξε και ο χρόνος έναρξης της οξυγονοθεραπείας σε σχέση με το χρόνο εμφάνισης των συμπτωμάτων. Υπήρξαν αρκετές δυσκολίες κυρίως λόγω των μεγάλων ποσοστών αυτοίασης της νόσου, της μικρής δυναμικής των μελετών αλλά και της υποκειμενικότητας στην μέτρηση δευτερογενών συμπτωμάτων όπως οι εμβοές, το αίσθημα βουλωμένου αυτιού και ο ίλιγγος. Ακόμα και στην καταγραφή της απώλειας της ακουστικής οξύτητας που ως επί το πλείστον γινόταν με τονικό ακοόγραμμα, υπήρχε πολλές φορές θέμα αξιοπιστίας πάνω στη μέθοδο εξέτασης και καταγραφής.

ΣΥΓΡΟΝΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ

Μελέτες σε ζώα έδειξαν ότι εισπνέοντας 100% οξυγόνο στα 2.5ΑΤΑ, αυξάνεται το pO2 στην περίλεμφο περισσότερο από 450%. Αναλογιζόμενοι τον βασικό ρόλο της υποξίας στην υποτιθέμενη παθοφυσιολογία της SSNHL από τη μία και τις επιδράσεις του ΗΒΟΤ στην περιλεμφική οξυγόνωση από την άλλη, φαίνεται να υπάρχει μια λογική βάση για αυτή τη θεραπεία κατά της SSNHL. Παρόλα αυτά και σε γενικές γραμμές η ΗΒΟΤ δεν συνίσταται ακόμα για την θεραπεία της. Όταν προτείνεται είναι κυρίως σε επιπλεγμένες καταστάσεις που εμμένουν και έχει αποτύχει  συνήθης θεραπεία. Μια μελέτη από τον Aslan et al. έδειξε ότι η χορήγηση ΗΒΟΤ σε τυπική SSNHL βελτίωσε σχετικά τα επίπεδα ακουστικής οξύτητας τουWnal και ιδιαίτερα σε ασθενείς νεότερους από 50 ετών. Η καθυστέρηση από τη διάγνωση στη θεραπεία έχει μεγάλη σημασία. Ο Kau et al. έδειξαν η επίδραση του ΗΒΟΤ στην SSNHL μειώνεται όσο αυξάνει η διάρκεια της πάθησης. Μια άλλη μελέτη πρότεινε 10–15 HBOT συνεδρείες βασιζόμενη στην απάντηση. Οι συγγραφείς παρατήρησαν βελτίωση της ακουστικής οξύτητας 25.6 και 32.6% σε δύο ασθενείς με SSNHL, ύστερα από τη θεραπεία. Οι δυο αυτοί ασθενείς, που ήταν κάτω των 50 ετών εμφανίστηκαν με μέτρια απώλεια ακοής στις μεσαίες και υψηλές συχνότητες για τον ένα ασθενή και στις χαμηλές συχνότητες για τον άλλο. Δόθηκε  HBOT σε σύντομο χρονικό διάστημα από την διάγνωση, σε συνδυασμό με κορτικοστεροειδή. Σε αυτή λοιπόν την περίπτωση το HBOT εφαρμόστηκε νωρίς και δεν κρατήθηκε μόνο για την περίπτωση αποτυχίας της κύριας νόσου. Ο λόγος γι’ αυτό ήταν η μεγάλη σημασία της γρήγορης αποκατάστασης της νορμοξίας στο υποξικό έσω ους ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω βλάβες. Η απόφαση τους να διακοπούν οι συνεδρείες όταν οι ασθενείς επαναπόκτησαν την φυσιολογική τους ακοή βασίζεται στην πολιτική τους oτι τη HBOT θα πρέπει να τελειώνει μετά της πλήρους αποκατάστασης ή όταν μετά από δυο θεραπείες δεν φάνηκε καμία βελτίωση. Ο DeWnite καταλήγει ότι σίγουρα τα 2 αυτά περιστατικά δεν μπορούν να στηρίξουν το όποιο δυνατό συμπέρασμα αλλά τα θετικά στοιχεία που βγήκαν υπόσχονται μελλοντικές πιο αισιόδοξες και δυνατές ερευνητικές μελέτες. Σε μια άλλη ανασκόπηση του Cochrane πάνω σε όλες τις μελέτες που αναφέρονται στο ΗΒΟ και την SSNHL βγήκαν τα παρακάτω συμπεράσματα. Καταρχήν η τεκμηρίωση ήταν περιορισμένη στο ότι το ΗΒΟ βελτιώνει στην ιδιοπαθή αιφνίδια βαρηκοία όταν χορηγείται σαν αρχική θεραπεία. Υπήρχαν ενδείξεις από τα δεδομένα δυο μελετών όπου το ΗΒΟ βελτιώνει το ποσοστό της χαμένης τους ακοής πάνω από 25%. Άλλες 3 μελέτες θεώρησαν ότι υπάρχει βελτίωση κυρίως στη μεσαίας κλίμακας απώλεια ακοής. Δεν υπήρχαν συμπεράσματα από την μοναδική μελέτη σε ότι αφορά την χορήγηση ΗΒΟ σε παρατεταμένη απώλεια ακοής ή εμβοές αγνώστου αιτιολογίας. Μόλις 6 μελέτες ως το 2004 με 304 ασθενείς, βρέθηκαν με αρκετά βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια στοχειοθετημένη μελέτη, χωρίς όμως κάποιες από αυτές να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μετα-αναλύσεις. Άλλα προβλήματα ήταν η φτωχή σε μεθοδολογία ποιότητα πολλών εξ αυτών, η ποικιλία και τα φτωχά κριτήρια διαλογής των δειγμάτων προς μελέτη, η διαφορετική φύση και ο χρόνος έναρξης των θεραπειών. Ένα πλάνο που είχε αρχικά σχεδιαστεί ήταν να ληφθούν στη μελέτη κάποιες παράμετροι όπως ο χρόνος από την εγκατάσταση ως τη θεραπεία, η θεωρητική αιτιολογία της SSNHL ή των εμβοών και του ιλίγγου, η δόση του λαμβάνοντος οξυγόνου(πίεση, χρόνος και διάρκεια) καθώς και η φύση άλλων συμπληρωματικών θεραπειών. Καμία μελέτη δεν ανταποκρίθηκε των απαιτήσεων είτε λόγω φτωχής μεθοδολογίας ή λόγω μικρού δείγματος ενώ καμία μελέτη δεν ήταν τυφλή. Αυτό που φάνηκε από τις μελέτες αυτές σαν ένα σχετικά αξιόπιστο συμπέρασμα είναι  κάποια σημάδια βελτίωσης στο τονικό ακοόγραμμα μέχρι 25% χωρίς όμως τελικά να βγαίνει κάποιο συμπέρασμα για λειτουργικές βελτιώσεις του ΗΒΟ στην πάθηση. Δυο άλλες μελέτες έδειξαν βελτίωση στις εμβοές για ασθενείς με γρήγορη εμφάνιση προς θεραπεία. Καμία βελτίωση δεν φάνηκε για την θεραπεία των χρόνιων εμβοών σε μία και μοναδική μελέτη που βρέθηκε. Επίσης σε ότι αφορά την ποιότητα ζωής σε τέτοιους ασθενείς, η οποία σαφώς και θα πρέπει να επηρεάζεται σε κάποιο βαθμό και σε διάφορους τομείς όπως οι κοινωνικές δραστηριότητες ή  το αίσθημα της αυτοπεποίθησης δεν βρέθηκαν μελέτες αξιολογίσιμες.Σε καμία πάντως από τις μελέτες δεν υπήρξαν παρενέργειες ή αρνητικές επεκτάσεις της νόσου κατά την χορήγηση ΗΒΟ.

ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΝΕΥΡΟ-ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑ ΒΑΡΗΚΟΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΜΑΣ

Η εμπειρία μας στην αιφνίδια βαρηκοία για το έτος 2006 ήταν η εξής. Περιελάμβανε 50 ασθενείς και τα συμπεράσματα που βγήκαν ήταν τα εξής:
Α. το 66% των ασθενών ήταν άντρες και γυναίκες το 34%
Β. οι περισσότεροι ασθενείς (το 56%) ανήκαν στις ηλικιακές ομάδες 30-50 ετών ενώ το ποσοστό στις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες με μικρότερη συχνότητα…
Γ. αναφορικά με τους εκλυτικούς-προδιαθεσικούς παράγοντες, μεγαλύτερη εμφάνιση είχαν το stress με ποσοστό 40% ,το κάπνισμα με 34% αλλά και η έκθεση σε ηχογενές περιβάλλον με ποσοστό 20%.
Δ. μια μεγάλη ομάδα της τάξεως του 78% από το δείγμα παρουσίαζαν εμβοές πριν την έναρξη της ΗΒΟΤ. Επιπλέον το 43,5% των ασθενών με εμβοές χαρακτήριζαν την έντασή τους ήπια έως μέτρια, μέτρια το 18% και σοβαρή το υπόλοιπο 7,5%
Ε. στην γκάμα των υπόλοιπων συμπτωμάτων, το 42% των ασθενών παραπονέθηκαν για ίλιγγο ενώ το ίδιο ποσοστό του πληθυσμού ανέφεραν αίσθημα βουλωμένου αυτιού. Επίσης, 16% εμφάνιζαν ταυτόχρονα και τις δύο παραπάνω ενοχλήσεις
Στ. στον τομέα της φαρμακευτικής αντιμετώπισης ένα ποσοστό της τάξεως του 38% είχαν λάβει κορτιζονούχο αγωγή ενώ το υπόλοιπο 62%, όχι.
Ζ. όλο το δείγμα των ασθενών έλαβε ΗΒΟ θεραπεία αλλά υπήρχαν διαφορές ως προς τον αριθμό των συνεδρειών. Πιο συγκεκριμένα, το 38% έλαβαν 6-10 συνεδρείες, το 28% έλαβαν 11-15 συνεδρείες, το 20% έλαβαν άνω των 16 συνεδρειών και τέλος μέχρι 5 συνεδρείες έλαβε το 14% των ασθενών

 

Αρχική Σελίδα